Το φετινό φεστιβάλ ήταν αφιερωμένο στους Πρόσφυγες.
Στις 7 Αυγούστου 2016 είχαμε την χαρά και την τιμή να έχουμε κοντά μας την περίφημη Μπάντα του Πολεμικού Ναυτικού για μια μουσική συναυλία με τραγούδια γνωστών Ελλήνων δημιουργών (Θεοδωράκης, Χατζηδάκης, Μουζάκης, Σαββόπουλος, Κατσαρός κά) που αγαπήσαμε και τραγουδήσαμε.
Η μπάντα απαρτίζεται από 45 ένστολους καταξιωμένους μουσικούς με μαέστρο τον Πλωτάρχη κ Γ. Τσιλιμπάρη ΠΝ και υπεύθυνο τον Πλοίαρχο κ Α. Μιχέλη ΠΝ, διευθυντή του γραφείου δημοσίων σχέσεων του Πολεμικού Ναυτικού.
Τη μπάντα πλαισίωσαν οι τραγουδιστές Ανδρέας Καραούλης-Τενόρος, Ιρσίλη Μπενέτου, Σταύρος Σαλαμπασόπουλος-Τενόρος και Ευδοκία Μωυσίδου- Σοπράνο.
Θέλουμε να ευχαριστήσουμε το Πολεμικό μας Ναυτικό και ιδιαίτερα τον Αρχηγό του ΠΝ Αντιναύαρχο κ Γ. Γιακουμάκη ΠΝ που ανταποκρίθηκε στο αίτημά μας ώστε η μπάντα του Πολεμικού μας Ναυτικού να βρεθεί κοντά μας.
Σκοπός της συναυλίας ήταν να γνωρίσουν οι κάτοικοι της περιοχής από κοντά την μπάντα του ΠΝ και να απολαύσουν μία υψηλού επιπέδου μουσική συναυλία.
Η μπάντα του Πολεμικού Ναυτικού δημιουργήθηκε το 1875. Η πρώτη δημόσια εμφάνιση της μπάντας πραγματοποιήθηκε την 25η Μαρτίου του έτους 1890 κατά την παρέλαση της Εθνικής Εορτής. Η Μουσική του Πολεμικού Ναυτικού έχει αντιπροσωπεύσει την πατρίδα μας πάρα πολλές φορές στο εξωτερικό. Είναι η μόνη Μπάντα που είχε συμμετοχή και στις δύο Ολυμπιάδες που πραγματοποιήθηκαν στη χώρα μας. Το 1896 συμμετείχε στις τελετές Έναρξης και Λήξης, και το 2004 στην τελετή Έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων.
Στις 8 Αυγούστου 2016 παρουσιάστηκε το θεατρικό έργο Τα χρόνια του Φιδιού-Λιπεσάνορες του Δημήτρη Βαρβαρήγου σε σκηνοθεσία Κατερίνας Μαντέλη. Όταν τα καράβια των Ελλήνων λόγω άπνοιας παρέμεναν στην Αυλίδα, ο μάντης Κάλχας καθώς έδινε το χρησμό, είδε ένα φίδι να ανεβαίνει πάνω σε ένα δέντρο και να τρώει 10 πουλάκια μέσα στη φωλιά τους. Προμάντευσε πως ο τρωικός πόλεμος θα διαρκέσει 10 χρόνια. Αυτά λοιπόν είναι «τα χρόνια του φιδιού» που κατέστησαν τις γυναίκες «Λιπεσάνορες, γυναίκες παρούσες που όμως πάντοτε τους λείπανε οι άντρες». Το εξαίρετο και αντιπολεμικό έργο του Δ. Βαρβαρήγου επιβεβαιώνει το αλύτρωτο δράμα του ανθρώπου, που ακόμα και στον Άδη μέσα από βίαιο θάνατο, οι ψυχές δεν ελευθερώνονται και πονάνε από τις μνήμες. Πέντε γυναίκες -σκιές του Άδη µε άυλα πρόσωπα, σ’ ένα παιχνίδι ψυχών- έρχονται να µας μιλήσουν για τους άνοους άντρες που κάνουν δώρο στους νέους τον πόλεμο, γιατί ζηλεύουν τη νιότη τους. Πέντε γυναίκες µε καταγωγή από την Ανατολή, µε τη φιλοσοφική της φωνή και την αισθητική της, φωνές «διαχρονικής προσφυγιάς» στους απερχόμενους και επερχόμενους αιώνες του έρωτα, του πολέμου και του σύμμαχου χάρου, γυναίκες που μιλούν για ερωτικό πάθος, μητρότητα, καρτερία, νοσταλγία ειρήνης, χαρά, φιλία, καθημερινό χρέος, αφοσίωση, ιδανικά, παθήματα και πάθη, φόβο θανάτου, προσφυγιά, σκλαβιά, εκδίκηση, περιφρόνηση, έλεος και λύτρωση. Γυναίκες λιπεσάνορες, που η ζωή τους σπαταλήθηκε όμοια µε άλλων γυναικών ανά τους αιώνες και παραμένουν σε «ανάλογες αντιστοιχίες» σήμερα.
Συντελεστές Εκάβη: η συντοπίτισσα μας Γεωργία Ζώη, Ανδρομάχη: Ελίζα Σολωμού, Κασσάνδρα: Ντομένικα Ρέγκου, Βρισηίδα: Ορνέλα Λούτη, Τρωαδίτισσα: Αρετή Κοκκίνου.
Στις 9 Αυγούστου 2016 δόθηκε η παιδική παράσταση «Ο Μάγος του Οζ» από τη θεατρική ομάδα Έκφραση Ιωαννίνων σε σκηνοθεσία Χ. Χρήστου. Η Δώρα είναι ένα κορίτσι που περνά τη ζωή της στη φάρμα των θείων της. Η ζωή κυλάει τόσο μονότονα, που αισθάνεται πλήξη και ονειρεύεται να ζήσει φανταστικές περιπέτειες. Η ευχή της να γνωρίσει τον κόσμο και να απολαύσει την περιπέτεια πραγματοποιείται όταν ένας δυνατός άνεμος τη μεταφέρει στη μαγική Χώρα του Οζ. Εκεί θα συναντήσει το Σκιάχτρο, το Λαμαρινόκαρδο και το Δειλό Λιοντάρι, κι όλοι μαζί θα ξεκινήσουν ένα συναρπαστικό ταξίδι για να φτάσουν στη Χρυσαφένια πολιτεία στον περίφημο Μάγο Οζ, που μπορεί να πραγματοποιήσει όλες τις επιθυμίες τους. Το Σκιάχτρο επιθυμεί να αποκτήσει μυαλό, ο Λαμαρινόκαρδος λαχταρά να βρει μια καρδιά… καρδένια, ενώ το Δειλό Λιοντάρι θέλει να γίνει θαρραλέο!
Κάπως έτσι εκτυλίσσεται μια ιστορία ενότητας και συμμετοχής, κοινών στόχων, που βγάζουν στο φως ό,τι καλύτερο έχει ο καθένας μέσα του και ξεκινά ένα ταξίδι στην αυτογνωσία και τη δύναμη της θέλησης.
Στις 10 Αυγούστου 2016 δόθηκε η παράσταση «Ο ματωμένος Γάμος» του Λόρκα από τον θίασο Έκφραση σε σκηνοθεσία Χ. Χρήστου. Σε ένα ισπανικό χωριό ζωντανεύει μια παλιά βεντέτα ανάμεσα σε δύο οικογένειες και βαραίνει τη ζωή της Μάνας και του Γιου της. Η Νύφη που ο Γιος διάλεξε να κάνει γυναίκα του, ήταν κάποτε αρραβωνιασμένη με το Λεονάρδο, ένα νεαρό από την αντίπαλη οικογένεια. Το ερωτικό πάθος που ένωνε το Λεονάρδο με τη Νύφη ξαναφουντώνει. Η Νύφη, αμέσως μετά το γάμο, φεύγει μαζί του, εγκαταλείποντας τον άνδρα της. Από εδώ και πέρα η μοίρα κινεί τα νήματα της ζωής τους. Η οικογένεια του Γαμπρού με την καθοδήγηση της Μάνας καταδιώκει τους ερωτευμένους στο δάσος. Ο Γαμπρός βρίσκει το Λεονάρδο και μονομαχεί μαζί του. Όταν ο θάνατος με τη μορφή ζητιάνας και το ολόγιομο φεγγάρι τριγυρνούν στο δάσος, οι δύο αντίζηλοι πέφτουν νεκροί, χτυπημένοι ο ένας από το χέρι του άλλου.
Στις 11 Αυγούστου 2016 δόθηκε η παράσταση «Πλούτος» του Αριστοφάνη από το θεατρικό εργαστήρι Λαμπιόνι Θεσσαλονίκης της Αννίτας Γκαϊτατζή. Η κοινωνική αδικία, η χρεωκοπία των αξιών, η φτώχεια, οι συκοφάντες, οι κλέφτες, οι τοκογλύφοι, οι θεομπαίχτες, οι καταχραστές είναι η εικόνα της Αθήνας το 388 π.Χ.. Ο Αριστοφάνης γράφει τον «ΠΛΟΥΤΟ», ώστε να μοιραστεί με τους σύγχρονους του τον προβληματισμό του για τη άδικη κατανομή του πλούτου και την έκρηξη της διαφθοράς. Η κρίση της εποχής, όχι μόνο η οικονομική αλλά και η ηθική αναδύει το αίτημα μιας δίκαιης πολιτείας που χαρίζει σε όλους τους ενάρετους πολίτες πλούτο και ευημερία. Ένα άλλο όνειρο, μια ουτοπία μοιράζεται ο Αριστοφάνης με τους συμπολίτες του…. και … εναρμονιζόμενοι με την εποχή μας δηλώνουμε (αναρωτιόμαστε) οποιαδήποτε ομοιότης του έργου με το σήμερα είναι εντελώς συμπτωματική;
Στις 12 Αυγούστου 2016 δόθηκε η παράσταση «Γλυκιά και αλησμόνητη Ιωνία». Παρουσιάστηκαν τραγούδια, χοροί και θεατρικά δρώμενα με αναφορά στη Ρωμανία και στην κοσμοπολίτικη Σμύρνη.
1. Η Ρωμανία (επάρθεν) επέρασεν ανθεί και φέρει κι άλλον.
2. Ταξίδι στην Ιωνική γη, ειδικότερα στην κοσμοπολίτικη Σμύρνη
Οι Έλληνες πρόσφυγες εξ Ιωνίας (Πόντος, Σμύρνη) διασώζουν και διατηρούν ήθη και έθιμα μέσα από τραγούδι, χορό και θεατρικά δρώμενα.
Κοντά μας ήταν ο Μορφωτικός Πολιτιστικός συλλόγος Ποντίων Ροδίτης Σερβίων Κοζάνης με πρόεδρο την κυρία Μαρία Κεχαγιά και χοροδιδάσκαλο τον κ Σπύρο Αφεντουλίδη. Ο σύλλογος διαθέτει δική του κομπανία με νταούλια, κεμεντζέ (ποντιακή λύρα) και αγγείο. Τραγουδά και παίζει λύρα η Κατερίνα Μιχαηλίδου. Παρουσιάστηκε το θεατρικό δρώμενο Μωμόγεροι. Το δρώμενο, που έχει τις ρίζες του στη Διονυσιακή λατρεία, παρουσιάζει την αναγέννηση της φύσης και έχει σκοπό σάτιρας. Η αναγέννηση συμβολίζεται με τη νύφη, η οποία φλερτάρει με το νεαρό, ενώ ο ηλικιωμένος την κυνηγά να την πάρει πίσω, σε μία παραλλαγή του μύθου της Περσεφόνης. Τελικά νικά ο νεαρός που φέρνει την αναγέννηση.
Κοντά μας είχαμε επίσης τον Μορφωτικό Πολιτιστικό σύλλογο Σμυρναίων Μικρασιατών Βαθύλακκου Θεσσαλονίκης με πρόεδρο την κ Αθηνά Ρουμελιώτη και χοροδιδάσκαλο τον κ Ευάγγελο Παπάζογλου. Ο σύλλογος διαθέτει δική του κομπανία με σαντούρι, τουμπερλέκι και ούτι. Τραγουδά ο Χρήστος Χαλκιάς, Καθηγητής Βυζαντινής μουσικής. Θα παρουσιαστεί το θεατρικό δρώμενο «Καφέ Αμάν».
«Μια φορά κι έναν καιρό στην παλιά Σμύρνη,
μέσα σε ένα καφέ αμάν… με μανέδες και σαντουροβιόλια»
Ταξίδι στην ιωνική γη και πιο ειδικά στην κοσμοπολίτικη Σμύρνη, μέσα από την αναβίωση ενός «Καφέ Αμάν» (μουσικό ταβερνείο της εποχής) με αναπαραστάσεις, χορούς και ιστορική αφήγηση που αφορούν τη μουσική ζωή των Σμυρνιών μετά τα μέσα του 19ου αιώνος, τους αμανέδες, την απαρχή του ρεμπέτικου, τις εστουδιαντίνες και το μεταπροσφυγικό μικρασιάτικο τραγούδι.
Για μία ακόμη χρονιά το Φεστιβάλ διοργανώθηκε με είσοδο ελεύθερη για το κοινό.
