Το 11ο Φεστιβάλ πραγματοποιήθηκε από 7 έως 12 Αυγούστου 2017 στο Αράχθειο Θέατρο στο Παλαιοχώρι Σκούπας Άρτας με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.
Το Φεστιβάλ ήταν αφιερωμένο στην εκστρατεία για τον επαναπατρισμό των γλυπτών του Παρθενώνα και την μεγάλη Επιστροφή τους στον τόπο που γεννήθηκαν.
Κατεβάστε το συνοπτικό πρόγραμμα εδώ.
7 Αυγούστου
Στις 7 Αυγούστου δόθηκε η θεατρική παράσταση «Αχαρνής» από το Λαϊκό Θέατρο Γιώργου Βούρου. Πρόκειται για μια εξαιρετική διασκευή σε μιούζικαλ για παιδιά, έφηβους και μεγάλους απο την ηθοποιό και θεατρολόγο Μαρία Σκούπα, σε σκηνοθεσία Γιώργου Βούρου με πρωτότυπη καταπληκτική μουσική του εξαιρετικού μουσικού Νίκου Χατζηελευθερίου.
«Παππούλη Αριστοφάνη, η αλήθεια μόνο φτάνει;
Φανέρωσέ μου πώς μπορώ, τον κόσμο τούτο το στραβό,
ν’ αναποδογυρίσω, να τονε κάνω ίσο …»
Ο Δικαιόπολις, Αθηναίος πολίτης απαυδισμένος από τα δεινά του Πελοποννησιακού Πολέμου, αποφασίζει να κλείσει ο ίδιος ειρήνη με τους Σπαρτιάτες, για τον εαυτό του και την οικογένειά του μόνο. Φυσικά οι γέροι πολεμόχαροι Αχαρνιώτες το μαθαίνουν και τον κυνηγούν να τον ξυλοφορτώσουν… Ο Δικαιόπολις θα καταφέρει να τους πείσει να προτιμήσουν την Ειρήνη ;
Ο Αριστοφάνης είναι ο πατέρας της κωμωδίας και χρησιμοποιεί το αστείο, την ανατροπή και τη σάτιρα για να μιλήσει για τα πιο σοβαρά θέματα που απασχολούν τον Πολίτη.
Με όχημα τον Αριστοφάνη, την ευστροφία του, την απλότητά του, το χιούμορ του από την μία πλευρά, και την διδακτική πλευρά των θεμάτων που απασχολούν την κοινωνία μας από την άλλη, δημιουργήθηκε ένα έργο που, μέσα από το γέλιο, διδάσκει τα παιδιά και τα εξοικειώνει με την ιδιότητα του πολίτη και την έννοια της ευθύνης. Θεωρούμε ότι η πνευματική τροφή των παιδιών μπορεί να αναζητηθεί πρωτίστως στη δική μας θεατρική παράδοση.
Η συγγραφέας του κειμένου σημειώνει: «Λόγω της μακρόχρονης εμπειρίας μου στην εκπαίδευση και από την καθημερινή μου επαφή με τους μικρούς ανθρώπους, τα παιδιά, γνωρίζω καλά πως δεν είναι αμέτοχοι της σημερινής πραγματικότητας, αντιθέτως την αφουγκράζονται πολύ καλά. Η πραγματικότητα τα επηρεάζει και πάσχουν, χωρίς φυσικά να μπορούν να την ερμηνεύσουν. Την εποχή της παγκοσμιοποίησης, της επικράτησης της τηλεόρασης και του διαδικτύου, της παντοδυναμίας της εικόνας, την εποχή της απομόνωσης, ο Αριστοφάνης με λόγο λιτό, απλό και τολμηρό, με παρρησία και ζωντάνια, μας δείχνει πώς μπορούμε να δούμε τον κόσμο και την ζωή από μια άλλη πλευρά. Δουλεύοντας στην ελληνική εκπαίδευση ως θεατρολόγος-εκπαιδευτικός, έχω γνωρίσει την λυτρωτική δύναμη του θεάτρου, και ειδικά την απήχηση του λόγου του Αριστοφάνη στους μαθητές. Το θέατρο για παιδιά και εφήβους δε χρειάζεται να βασίζεται στον εντυπωσιασμό των κοστουμιών–σκηνικών και την υπεραπλούστευση του λόγου, αλλά στην ουσία του θεάτρου που δεν είναι άλλη από τον λόγο, την υποκριτική, το σώμα και φυσικά τη μαγεία της μουσικής».
Ταυτότητα παράστασης: Διασκευή: Μαρία Σκούπα, Μουσική: Νίκος Χατζηελευθερίου, Σκηνοθεσία-Σκηνικά-Κοστούμια-Φωτισμοί: Γιώργος Βούρος, Μουσική Διδασκαλία-Βοηθός Σκηνοθέτη: Δημήτρης Φωτίου, Χειρισμός Κονσόλας: Δώρα Παπαδούλη
Παίζουν οι ηθοποιοί: Γιώργος Βούρος, Δημήτρης Φωτίου, Έλενα Γράβαλου, Βασίλης Σακκάς, Αναστασία Μιχαλούδη, Μαρία Μπούρπουλα, Ειρήνη Σιδηροπούλου, Γιάννης Τσιάλτας
8 Αυγούστου
Στις 8 Αυγούστου δόθηκε η θεατρική παράσταση «Πατέρας» του Α.Στριντμπεργκ από το Λαϊκό Θέατρο Γιώργου Βούρου.
«… ζήσαμε τη ζωή μας χωρίς να την καταλάβουμε …
Ώσπου ξυπνήσαμε με το κεφάλι κάτω και τα πόδια ψηλά…
κι αυτός που μας ξύπνησε ήταν κι αυτός υπνοβάτης…»
(από τον «Πατέρα»)
Το κορυφαίο έργο του Αυγούστου Στρίντμπεργκ «Ο Πατέρας» παρουσιάζεται σε μετάφραση Νίκου Γκάτσου και σκηνοθεσία Γιώργου Βούρου.
Ο ιδιοφυής Αύγουστος Στρίντμπεργκ έγραψε τον «Πατέρα» στη Βαυαρία το 1887. Μια θανάσιμη αναμέτρηση ανάμεσα στον Ίλαρχο (Άντολφ), στρατιωτικό και σεβαστό επιστήμονα, και τη σύζυγό του Λάουρα με αφορμή την ανατροφή και μόρφωση της κόρης τους Βέρθας. Η υπόθεση παίρνει πολύ σοβαρή τροπή όταν η Λάουρα «υποβάλλει» στον άντρα της πως ίσως δεν είναι αυτός ο φυσικός πατέρας του παιδιού τους. Μέσα στη δίνη της αμφιβολίας και του πάθους, ο «πατέρας», νικημένος, οδηγείται στην παραφροσύνη…
Η γυναίκα άσκησε πάνω στη ζωή του Στρίντμπεργκ μια αντιφατικά μαγνητική έλξη… Θεωρήθηκε μισογύνης… Ο Στρίντμπεργκ -που παντρεύτηκε τρεις φορές- έχει συνειδητοποιήσει όσο κανείς άλλος το μοιραίο βάρος της γυναίκας μέσα στη ζωή. Η γυναίκα, κάποτε στο προσκήνιο της ιστορίας, έχει αποσυρθεί ηττημένη στα παρασκήνια. Μια πανάρχαιη ήττα που δεν ξεχάστηκε ποτέ…
Ταυτότητα της παράστασης: Μετάφραση: Νίκος Γκάτσος, Σκηνοθεσία: Γιώργος Βούρος, Βοηθός σκηνοθέτη: Δημήτρης Φωτίου, Σκηνογραφία-Κοστούμια-Φωτισμοί-Μουσική επιμέλεια: Γιώργος Βούρος, Φωτογραφίες: Φώτης Νατσιούλης, Χειρισμός ήχος-φως: Δώρα Παπαδούλη
Παίζουν: Γιώργος Βούρος (Ίλαρχος), Μαρία Μπούρπουλα(Λάουρα), Δημήτρης Φωτίου (Πάστορας Ιωνάς), Έλενα Γράβαλου (Μάργκρετ), Βασίλης Σακκάς (Γιατρός Έστερμαρκ), Ειρήνη Σιδηροπούλου (Βέρθα), Γιάννης Τσιάλτας (Νιέντ)
9 Αυγούστου
Στις 9 Αυγούστου δόθηκε η παιδική θεατρική παράσταση «Μετά το γάμο της Χιονάτης» από το θεατρικό εργαστήρι Λαμπιόνι Θεσσαλονίκης.
«… και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα»!!!
Έτσι τελειώνει κάθε λαϊκό παραμύθι που… σέβεται τον εαυτό του! Αλλά τι μπορεί να έχει τύχει στη ζωή κάθε ήρωα του λαϊκού παραμυθιού μετά το ΤΕΛΟΣ της ιστορίας ή τολμηρότερα, στη ζωή κάθε ανθρώπου μετά το «ευτυχές» γεγονός; Δηλαδή… τι συνέβη στην Χιονάτη μετά τον πριγκιπικό της γάμο;
Μια κεφάτη, απολαυστική, θελξικάρδια άποψη για «ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΓΑΜΟ ΤΗΣ ΧΙΟΝΑΤΗΣ» που απευθύνεται σε μικρούς και μεγάλους!!! Αφού το παραμύθι της Χιονάτης είναι ανοικτό σε πολλαπλές αναγνώσεις, προσεγγίσεις ανθρωπολογικές, ψυχαναλυτικές, κοινωνιολογικές, φεμινιστικές, οραματικές κ.α.
Μικροί και Μεγάλοι καλωσορίζουν ευχάριστα την ξεκαρδιστική «συνέχεια» του γνωστού παραμυθιού σε μια προσπάθεια για αλλαγή κι ανεξαρτησία, ανατροπή και ελευθερία σε μια προσδοκία διαφυγής από την καθημερινότητα.
Συγγραφέας: Μαρία Κίτρα, Σκηνοθέτης: Αννίτα Γκαϊτατζή, Μουσική: Παναγιώτης Παπαχατζής, Χορογραφίες: Τατιάνα Παπαδάτου, Σκηνικά: Ελένη Γιουβανάκη, Κοστούμια: Αννα Τρυφωνίδου
Παίζουν: Αστέρης Αναστασιάδης, Μαρία Χειμώνα, Μαρία Μερετσίδου, Μαρία Μωραϊτοπούλου, Νίκος Τσολάκης, Σοφιανός Περεσίδης, Γιώργος Μιχαήλ
10 Αυγούστου
Στις 10 Αυγούστου ο Οργανισμός Ελληνικού Θεάτρου Αιχμή παρουσίασε το έργο «Κλυταιμνήστρα- Ο χορός της Εξουσίας» σε σκηνοθεσία Γιάννη Νικολαϊδη. Πρόκειται για μια θεατρική σύνθεση του Κ.Πολιτόπουλου.
Πρωταγωνιστούν: Φωτεινή Φιλοσόφου, Γιάννης Νικολαϊδης, Λεωνίδας Αργυρόπουλος. Σκηνικά-κοστούμια: Όλγα Σχοινά, μουσική επιμέλεια: Στέφανος Νικολαϊδης, φωτισμοί: Στέφανος Κεραμιδάς, εικαστική επιμέλεια: Agellakisdigital.
Τα πρόσωπα του μύθου των Ατρειδών, όταν τα πήρε ο Ποιητής και τα ξανάπλασε, έπαψαν νάναι σύμβολα μονάχα. Γίνανε οντότητες, πλάσματα ζωντανά, αυθύπαρκτα και αυτόνομα, με σάρκα και με αίμα. Δεν τα αγγίζει ο χρόνος, ζουν και υπάρχουν πάντοτε εκτός της ιστορίας, σ’ ένα αέναο παρόν. Σήμερα επιστρέφουνε κι έχουν πολλά να πούνε. Θύματα και θύτες, ένοχοι κι αθώοι συγκρούονται και πάλι. Καθένας προβάλλει τη δική του αλήθεια και διεκδικεί τη δικαίωση.
Στην πραγματικότητα συγκρούονται οι αντίρροπες δυνάμεις της ψυχής και του πνεύματος, της λογικής και του πάθους. Και μέσα από τις αντιθέσεις προβάλλει το καινούργιο σε μια εναρμόνια σύνθεση.
Οι ήρωες του δράματος συνομιλούν μεταξύ τους, αλλά απευθύνονται σε μας. Η συναρπαστική δράση και ο καίριος λόγος αφορούν το σήμερα. Ανοίγουν μια χαραμάδα από φως μέσα στη σκοτεινιά που βιώνουμε.
11 Αυγούστου
Στις 11 Αυγούστου δόθηκε η παράσταση «Φόνισσα» του Α. Παπαδιαμάντη από τον Οργανισμό Ελληνικού Θεάτρου «Αιχμή». Μεγάλο θέμα του έργου και ζήτημα ανάλυσης και ερμηνείας αποτελεί η ύπαρξη ή όχι τύψεων και ενοχής εκ μέρους της Χαδούλας, ενώ πολλές συζητήσεις έχει προκαλέσει το τέλος του έργου στο οποίο η Χαδούλα βρίσκει τον θάνατο ανάμεσα στη θεία και την ανθρώπινη δικαιοσύνη. Αναλύσεις διαφόρων προσεγγίσεων, ψυχολογικής σκοπιάς, βιολογικής, εγκληματολογικής που φωτίζουν διαφορετικές σκοπιές ενός έργου όπου, πέρα από μία μοναδική καταβύθιση από τον συγγραφέα στην ψυχοσύνθεση της ηρωίδας του, έτερος πρωταγωνιστής είναι η ίδια η κοινωνία και κυρίως η κοινωνική αδικία, αφήνοντάς μας το ερώτημα, μήπως τελικά η Χαδούλα, μέσω των φόνων, επεδείκνυε μία στρεβλή χειρονομία αγάπης; Στρεβλή, καθώς η ίδια δεν έμαθε ποτέ ούτε από την μητέρα της, ούτε από τον σύζυγό της, το αληθινό νόημα του όρου;
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ
Εμείς και ο Παπαδιαμάντης
Αυτό ο λιτός Ιερομόναχος του λόγου και της σκέψης. Αυτός ο μοναδικός δάσκαλος των Ελληνικών Γραμμάτων που ο ίσκιος του σκεπάζει και οδηγεί τη φαντασία μας μετατρέποντας την σε εικόνες και έννοιες που οδηγούν τον άνθρωπο σε διαλείμματα υψηλής αισθητικής.
Η «Φόνισσα» μετατρέπει τον κοινωνικό της τρόμο σε πράξεις παράλογης δικαιοσύνης, ακολουθώντας τις εσωτερικές της φωνές και τα αισθήματα περί δικαίου, για το τέλος μιας άθλιας καθημερινότητας των ταπεινών και κατατρεγμένων γυναικών.
Η «Φόνισσα» αυτή η γυναίκα σύμβολο, η πολυσυζητημένη ηρωίδα του «κυρ Αλέξανδρου», εγκαταλείπει τον μάταιο αγώνα της για Λύτρωση και παραδίδεται στο «Υδωρ το Εξιλαστήριον» όπως το χαρακτηρίζει ο Παπαδιαμάντης, βρισκόμενη εις το μέσον της Θείας και της Ανθρωπίνης Δικαιοσύνης.
Διανομή με σειρά εμφάνισης
Παπαδιαμάντης: Γιάννης Νικολαϊδης, Φραγκογιαννού: Φωτεινή Φιλοσόφου, Δελχαρώ-Γριά: Χρυσούλα Παπαδοπούλου, Αμέρσα-Μαρουσώ: Βούλα Κώστα, Κωνσταντής- Ανακριτής Λυρίγκος: Θοδωρής Προκοπίου
Σκηνοθεσία-Φωτισμοί: Γιάννης Νικολαϊδης, Θεατρική προσαρμογή: Κώστας Πολιτόπουλος, Σκηνικά: Μιχάλης Αγγελάκης, Κοστούμια: Όλγα Σχοινά, Μουσική επιμέλεια: Στέφανος Νικολαϊδης
12 Αυγούστου
Στις 12 Αυγούστου ο καταξιωμένος πολυδιάστατος ηπειρώτης καλλιτέχνης, συμπατριώτης μας Νίκος Παπακώστας παρουσίασε δύο πονήματα δικής του παραγωγής με θέμα Τα μάρμαρα του Παρθενώνα και τα Βυζαντινά μνημεία της Άρτας. Κύριος ομιλητής της εκδήλωσης ήταν ο ηπειρώτης και παγκοσμίου φήμης γλύπτης κ. Θεόδωρος Παπαγιάννης, Καθηγητής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών.
Η παραγωγή για τα μάρμαρα περιλαμβάνει την παρουσίαση, τις περιπέτειες και τη βέβηλη μετονομασία των Γλυπτών του Παρθενώνα (Ελγίνεια).
«Τα μάρμαρα μας» είναι ένα ντοκιμαντέρ που αφορά σε μια μαύρη σελίδα για τον πολιτισμό και την προστασία της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Αναφέρεται στην πρωτοφανή στα παγκόσμια χρονικά, κλοπή αρχαιολογικού θησαυρού από τον Λόρδο Έλγιν στις αρχές του 19ου αιώνα. Μια κλοπή σχεδόν των μισών διασωθέντων γλυπτών του Παρθενώνα. Μια κλοπή έργων απίστευτης τέχνης του Φειδία, του Αγοράκριτου, του Αλκαμένους… Μια κλοπή που οδήγησε σε κατακρεούργηση και διαμελισμό ολόκληρου του κτιριακού συγκροτήματος της Ακρόπολης, του εκπληκτικού αυτού Μνημείου που είναι ίσως το πιο εμβληματικό μνημείο της ανθρωπότητας. Ενός Μνημείου που η κορωνίδα του, ο Παρθενώνας, αποτελεί χωρίς αμφιβολία το αρχέτυπο και όχι μόνον, του πολιτισμού.
Για τα μάρμαρα του Παρθενώνα η αείμνηστη Μελίνα Μερκούρη είχε πει: «Για μας τα Μάρμαρα του Παρθενώνα είναι η Περηφάνια μας, είναι οι Θυσίες μας, είναι το ευγενέστερο Σύμβολο Τελειότητος, είναι φόρος τιμής στη δημοκρατική φιλοσοφία, είναι οι Φιλοδοξίες μας, είναι το ίδιο το Όνομά μας, είναι η Ουσία της Ελληνικότητος.» Ο όρος – τίτλος «Τα μάρμαρά μας» έγινε γνωστός από την Μελίνα Μερκούρη και τη γνωστή ρήση της, λίγο πριν το θάνατό της: «Ελπίζω να δω τα Μάρμαρα πίσω στην Αθήνα προτού πεθάνω…», αλλά και από τους στίχους του μεγάλου ποιητή Γιάννη Ρίτσου «Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει».
Το Αράχθειο Θέατρο και οι εθελοντές- συντελεστές του έργου, ακολουθώντας τους όρους που χρησιμοποιεί το διεθνές κίνημα για την επιστροφή των μαρμάρων, πιστεύουμε ότι ο όρος «μάρμαρα» δείχνει την αγάπη και την τρυφερότητα με τα οποία τα είχε περιβάλλει η Μελίνα και ο ελληνικός λαός. Ακόμα και ο Βρετανός συγγραφέας William Saint Claire, που αποκάλυψε την άλλη τεράστια καταστροφή της επιφάνειας των γλυπτών στα εργαστήρια του Βρετανικού Μουσείου το 1938, τον ίδιο τίτλο «Τα μάρμαρα» δίνει στο εξαιρετικό βίβλιο του για το θέμα.
Μια απλή αναφορά τώρα σε μερικά από τα χιλιάδες μέλη του διεθνούς κινήματος για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα, στον τόπο τους:Βανέσα Ρεντγκρέιβ (Vanessa Redgrave), Ντέιμ Τζούντι Ντεντς (Dame Judi Dench), Τζοάνα Λάμλεϊ (Joanna Lumley), Σερ Σον Κόνερι (Sean Connery), Στήβεν Φράϊ (Stephen John Fry), Τζορτζ Κλούνεϊ (George Timothy Clooney), Μπιλ Μάρεϊ (William James “Bill” Murray).
Καί στην παραγωγή αυτή του Νίκου Παπακώστα συμμετέχουν πολλοί και σπουδαίοι άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών, οι οποίοι στηρίζουν σθεναρά την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα στον τόπο τους. ΄Ολοι όσοι εργαστηκαν για την ταινία το έκαναν εθελοντικά και στα πλαίσια του παγκόσμιου κινήματος για την επιστροφή των μαρμάρων, μιας και όπως λέει και ο συγγραφέας Γιώργος Λεκάκης «τα αγάλματα είναι έμβυα και έμψυχα».
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Συμμετέχουν με τη σειρά εμφάνισης :
Θοδωρής Παπαγιάννης γλύπτης, καθηγητής ΑΣΚΤ, Ιδρυτής του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Ελληνικού Ιωαννίνων , Ξενοφών Μουσσάς αστροφυσικός, καθηγητής πανεπιστημίου Αθηνών, Νίκος Δεσεκόπουλος Χαράκτης, Βλάσης Αγτζίδης διδάκτωρ σύγχρονης ιστορίας, Γεωργία Ζώη αρχιτέκτων – ηθοποιός, Γιώργος Λεκάκης συγγραφέας, Cemil Turan Bazidi συγγραφέας- δημοσιογράφος, Λευτέρης Παπακώστας ιστορικός-φιλόλογος- συγγραφέας, Γιώργος Μπλάνας ποιητής, Αλέξανδρος Ασωνίτης συγγραφέας, Αριάδνη Παπαϊωάννου αρχιτέκτων – μουσειολόγος, Αντώνης Αντωνίου ηθοποιός – σκηνοθέτης, Γιάννης Δάλλας ομ.καθηγητής πανεπιστημίου Ιωαννίνων, ποιητής, δοκιμειογράφος και μεταφραστής των αρχαίων λυρικών, Ισμήνη Τριάντη αρχαιολόγος – τ. διευθυντρια του μουσείου της Ακροπόλεως , Βασίλης Χατζηιακώβου εκδότης
ΚΥΡΙΟΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ:
Γιάννης Γαβρίλης Αφήγηση, Φώτης Λυμπέρης Επεξεργασία ήχου,Φλώρα Αποστολοπούλου Μεταφράσεις, Ισμήνη Τριάντη Επιστημονική σύμβουλος, Νίκος Παπακώστας κείμενα, μουσική, μοντάζ και σκηνοθεσία.
Το ντοκιμαντέρ για τα μνημεία της Άρτας αναφέρεται στο Κάστρο της πόλης, τη Μονή κάτω Παναγιάς, την Αγία Θεοδώρα, την Παρηγορήτρια, το ιστορικό Γεφύρι, την Παναγία των Βλαχερνών, τον Άγιο Δημήτριο του Κατσούρη, τον Άγιο Νικόλαο της Ροδιάς, το Ιμαρέτ και άλλα με έμφαση στα βυζαντινά και τα μεσαιωνικά. Όσα μνημεία δεν αναφέρονται στο ντοκιμαντέρ καθώς και άλλα που βρίσκονται στην ευρύτερη περιφέρεια θα περιληφθούν στο δεύτερο μέρος του που ήδη έχει ξεκινήσει η παραγωγή του. Ο Νίκος Παπακώστας έχει γράψει τα κείμενα, έκανε τις λήψεις, το μοντάζ και τη σκηνοθεσία, ενώ η μουσική προέρχεται από το έργο του Requiem mediterraneo που παρουσιάστηκε με εξαιρετική επιτυχία στη Λυρική σκηνή Αθηνών και έχει συμπεριληφθεί στο ρεπερτόριο της ιταλικής συμφωνικής ορχήστρας Compagnia d’ Opera Italiana. Αφηγητής είναι ο ραδιοφωνικός παραγωγός της ΕΡΤ Γιάννης Γαβρίλης.
Με φιλικούς χαιρετισμούς,
Ρίτα Μυστακοπούλου- Νάστου
